آشکارسازی گسل پنهان دورود (جنوب‌باختر ایران) در محدوده دشت سیلاخور با استفاده از مطالعات ژئوفیزیک

گسل دورود به عنوان یکی از مهم‌ترین قطعات لرزه‌زای گسل اصلی جوان زاگرس از نزدیکی منطقه ارجنگ در یک روند شمال‌باختری–جنوب‌خاوری تا بروجرد امتداد یافته است. برداشت‌های ژئوفیزیکی به سه روش مقاومت‌ویژه، مغناطیس‌سنجی(سزیم) و رادارنفوذی GPR در 5 نیمرخ 20-، 10-، 0، 10 و 20 انجام شد. پس از اتمام عملیات صحرایی و برداشت داده‌ها و پردازش نهایی داده‌های GPR در نرم افزار radexproler و داده‌های مغناطیس‌سنجی در نرم‌افزار Geosoft و با تلفیق آنها در نرم‌افزاری Profile Analysis، تفسیر واضح‌تری از ساختارهای زیرسطحی به خصوص گسلش و ناپیوستگی مشاهده شد، نتایج نشان از وجود دو گسل داشت، که F1 بعنوان گسل اصلی و F2 شاخه گسلی منشعب شده از آن می‌باشد. براین اساس گسل دورود در این محدوده بشکل زون گسلی بوده که شاخه‌های گسلی منشعب شده از آن بسمت شمال خاور گسترش می‌یابند این زون گسلی در سطح دشت سیلاخور با ایجاد افرازی با طول چند ده کیلومتر و ارتفاع متغییر بین 50 سانتی متر تا 7 متر و با شیب تقریبی 60تا 75 درجه بسمت شمال‌خاور است، همگی این شاخه‌های گسلی دارای سازوکار مشابه بوده و با توجه به مولفه شیب‌لغزی نرمالشان باعث ایجاد زون کششی در سطح دشت شده‌اند.